Druk, druk, druk.

Zoals iedereen natuurlijk... En dan doet internet soms ook niet wat ik wil. Moest ik drie keer mijn verhaaltje typen. Had ik dat allemaal voor elkaar kreeg ik de foto's niet geïmporteerd. Kortom, drie uur later lag alles er weer naast en was ik nog geen steek verder. Zo, wat kan ik dan de "P" erin krijgen zeg. Maar nu ziet het er allemaal goed uit en ga ik met aangepaste tegenzin in de herkansing.

Begin van de maand lag het tweede blok van de "Camelot" van Dorry weer in de bus. Wat een schitterende kleuren weer. Ik ben blij dat Dorry de stofjes voor me uitzoekt, want ik zou deze combinaties zelf niet aandurven. En het wordt toch een geweldig warm geheel! Wonderlijk vind ik dat. Na wat tobben met de rondingen ziet blok twee er prachtig uit (al zeg ik het zelf) en ik ben er dan ook weer super trots op!

Intussen heb ik de geweldig leuke stitcheries van de SAL afgemaakt en de vlaggetjeslijn ligt nu even te wachten tot Sint het land weer uit is en de kerstspullen het huis weer zullen versieren. Dan krijgen ze een prominent plekje in de huiskamer.

Afgelopen zondag werd jongste zusje 50 en daar moest ik toch echt even iets voor maken. Geïnspireerd door die leuke kerststitcheries heb ik dan ook een SARA gemaakt; ze viel in goede aarde mag ik wel zeggen.

Ook haar kids hadden bedacht dat er een "Saartje" moest komen en vanaf het schuurdak kon ze de hele wijk doorkijken...

Had ik trouwens al verteld dat we de huiskamer hebben verbouwd? Ja, niet heel rigoureus hoor, alleen een nieuwe eethoek en wat met de andere meubelen geschoven. De nieuwe tafel is 2.30 m lang en er staan 9 stoelen omheen; 8 gewone eetkamerstoelen en één speciaal voor de kleindochter(s).

Natuurlijk moest er op de "kinder"stoel ook een kussentje en volgens Kayleigh moest dat in rood met een hartje. Nou, dat was prima te doen en dit is het resultaat.

En dan nu nog wat details van de frutsels en frommels aan de muren. De minibeertjes wilden wel eens iets anders zien dan de tafel; net als de muizen en persoonlijk vind ik het wel grappig zoals ze nu de kamer door kijken.

Ondertussen heb ik mijn moed bij elkaar geschraapt en ben ik begonnen met blok 18 van de Nearly Insane. Een pittig klusje, maar (inmiddels) goed te doen. Dit stukje zit nu in elkaar en ik ben er niet ontevreden over.  Als de rest van het blok er net zo mooi uit gaat zien heb ik helemaal niks te mopperen.

Dat je soms iets te fanatiek bezig kunt zijn bewijst de volgende foto wel; helemaal verslingerd aan quilten...

En die sneeuwpoppenquilt? Die ligt lekker over mijn benen als ik hem zit door te quilten. Die moet nu eerst af, dus ik werk me helemaal suf. Ik hoop binnenkort de affo te kunnen laten zien.

O ja, ik heb tussendoor ook nog even een nieuw speldenkussentje gemaakt. Het patroontje kocht ik op de regiodag. Alleen had het beestje geen staartje en dat heb ik er dus maar zelf aangefrommeld.

Al met al dus best wel veel gedaan...

En dan heb ik tot slot nog even een bemoedigend woordje..... Hou je allemaal :

Voor nu de groetjes en hopelijk tot snel !