Post op zaterdag

Vanmiddag zat er al weer zo'n leuke siggy bij de post. Deze keer vanuit Hellendoorn. Dank je wel Ans ennuh... morgen gaat die voor jou op de bus!

Sneeuwperikelen

Gisteravond hadden we het afstudeerfeestje van Brenda. Dus hup, naar Nijmegen. Geen problemen gehad op de heenweg; er was goed te rijden. Eenmaal in Nijmegen begon het te sneeuwen, maar dat stelde niet veel voor. Het was een kei gezellig feestje, maar tegen een uurtje of kwart voor xe9xe9n zijn we toch maar richting huis gegaan. Gelukkig viel het nogsteeds mee met het weer en konden we rustig doorrijden. Vanmorgen bij het opstaan bleek de auto van oudste dochter voor de deur te staan, hetgeen zoveel betekent dat ze dan ook hier ergens in bed ligt... Zij was helemaal niet van plan om hier te slapen, maar toen zij een uurtje later dan wij op weg ging naar huis (in Rotterdam) bleek er bijna niet te rijden... Geen idee waar de weg was (even weg dus hihi) en heel blij dat er een middengeleider op de A15 staat, zodat ze nog ongeveer kon zien of ze op de weg was. Waar je er normaal gesproken een half uurtje over rijdt heeft zij er vannacht anderhalf uur over gedaan. En ja, dan kun je maar beter de sleutel van pap en mam gebruiken en daar in een bed kruipen. Vanmorgen hebben we samen maar weer mooie foto's gemaakt. Nergens heen geweest. Gewoon in de voor- en achtertuin.

Kayleighdag

Wat heeft ze weer heerlijk gespeeld vandaag die kleindochter van ons. Ze ziet altijd kans om je te vermaken. Is het niet om die kostelijke smoeltjes van d'r dan is het wel om wat ze uithaalt. Vanmorgen heeft ze opa flink "geholpen" met de vaatwasser leeghalen; opa het bovenste rek eruit, Kayleigh het rek er weer in... Vervelend hxe8 Jan, als ze de boel meteen achter je gat opruimen als je nog niet klaar bent met de spullen... Een zogenaamd "koekje van eigen deeg" zullen we maar zeggen. Maar ze zijn wel stapelgek met elkaar!

Siggy

Wat zijn die siggies toch leuk! Van de week kreeg ik er xe9xe9n uit Tiel; zo dichtbij elkaar wonen en met dezelfde hobby bezig zijn en het tot nu toe niet weten van elkaar. Geinig hxe8!

Daar word ik nou blij van!

Sinds ik weer gexefnfecteerd ban met het quiltvirus zit ik natuurlijk erg regelmatig op blogs van andere quiltsters met dezelfde tik rond te neuzen. Daarbij kwam ik op een gegeven moment de zogenaamde "siggies" tegen. Dat zijn een soort van handtekeningen op een quiltblokje. En die kun je natuurlijk uitwisselen. Even een berichtje naar Annelies die de lijst bijhoudt, vervolgens een siggy terugsturen en dan zet Annelies je op de lijst. En toen werd ik dus ziek... Het kwam er niet van om op zolder achter de naaimachine te kruipen, maar nu ben ik weer zo ver dat dat vandaag gaat gebeuren. Ik werd de afgelopen week enorm verblijd met drie nieuwe siggies, terwijl ik nog niemand iets had gestuurd. En daar word ik dus heel blij van!

Verder was afgelopen vrijdag  dear granddaughter er natuurlijk. Ze heeft zich weer kostelijk vermaakt en is een klein klimgeitje aan het worden. Ze sleept de speelgoedkist dwars door de kamer en gaat er dan op de meest ongemakkelijke manier die je kunt bedenken opzitten. Zal mij benieuwen hoe lang het duurt voor ze eraf duikelt, maar tot nu toe gaat het goed!

Daar ben ik weer een beetje...

Zo zeg, ik ben in geen jaren zo beroerd geweest als de afgelopen weken... Niet dat ik er nu al helemaal ben, maar ik ga het toch weer een beetje proberen. De antibiotica helpt niet zo goed als ik wel zou willen, maar dan duurt het maar iets langer. In het hoekje van de bank heb ik lekker zielig liggen wezen....  Valt wel mee hoor; tussen twee slaapbuien door ben ik lekker aan het borduren geweest. En dit is het resultaat tot nu toe.

Toch maar even een update

Het hele weekend geslapen zo ongeveer. En denk je dat het helpt? Mooi niet dus. Maar als ik dan al even wakker ben kan ik mooi de laptop parkeren waar die hoort: op mijn lap. En dan toch maar even wat proberen te paintshoppen. Dus kan ik ook weer even iets laten zien.

Donderdag was Kayleigh een extra ochtendje bij me en tjongejonge, wat een hoop verschillende gezichtsuitdrukkingen heeft dat kind toch. Ook al voel je je niet helemaal je-van-dat word je toch blij van haar. En dat geeft nieuwe energie (ook al is het soms maar voor even).

Vrijdag was ze er natuurlijk ook gewoon en gelukkig was Jan er toen ook om het op de momenten dat ik in een hoestbui bleef hangen van me over te nemen. Laatst schreef ik al dat ze helemaal gestoord is van Bumba; als ze dat erg graag wil kijken haalt ze het kleine stoeltje alvast naar de voorkant van de kamer, parkeert hem voor de televisie, pakt de DVD alvast uit de kast en loopt ermee naar opa met de vraag: Bumba???? Nou, dat is dan wel duidelijk hxe8... Vervolgens zit ze echt gebiologeerd te kijken en mee te doen. Zo schattig!

Al surfend op het internet kwam ik van de week terecht op de site www.quiltwinkeldeparel.nl . Ik werd er helemaal enthousiast van om mee te doen aan het project dat zij gestart zijn voor KiKa. Meteen geld overgemaakt en een dag later had ik de stofjes in huis om een blok te maken, dat dan later verwerkt wordt in grotere quilts, waar kinderen met kanker dan een fijn troostdekentje van krijgen. Het resultaat staat er ook bij...

En dat was het dan wel weer even voor nu; weblog bijgewerkt (hoera, weer gelukt) en nu maar weer even een tukkie doen.

Uitgeteld...

De hele week loop ik al te snotteren en in mijn eentje de zeehondencrxe8che in Pieterburen na te doen. En de hele week roep ik al dat het wel overgaat voor ik een jongetje ben. En natuurlijk gaat dat laatste wel lukken, maar vandaag hield het toch echt even op. Dus duik ik even onder.

De ark van Noach

Al rondneuzend op het internet kwam ik een poosje geleden de patroontjes tegen van dit leuke quiltje. Niet alleen lapjes, maar ook stitchery zoals dit borduurwerk heet. En dat was een nieuwe uitdaging. Die ben ik ook aangegaan en vandaag heb ik hem helemaal in elkaar geknutseld. Tenminste... de bovenkant. (Voor de kenners heet dit de top.) En al ziet het er scheef uit, hij is het niet. Dat komt door het borduren in de ring. Niet helemaal op de juiste manier rechtgetrokken denk ik. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik vind het er nu al leuk uitzien. En als ie echt helemaal af is zal ik hem nog eens laten zien.

Borduurzijde...

In een vorig logje schreef ik al dat ik een doos met borduurzijde had meegekregen van mams. Vanmorgen maar meteen de koe bij de horens gevat om die hele doos uit te pluizen, kaartjes te maken en alles uit te sorteren. Zo zeg, daar ben ik toch mooi de hele dag mee bezig geweest. Bijna 130 verschillende kleurtjes zitten wikkelen, maar nu is het dan ook klaar. En morgen maar weer een frisse neus halen!

En nu snap ik het helemaal niet meer...

Wie het snapt mag het zeggen...

Denk ik het nieuwe jaar goed te beginnen door mijn weblog weer bij te werken... Krijg ik een berichtje dat er iets is fout gegaan... Alles weg... GRMPF! Ga ik even een nieuw bakkie leut halen en kruip weer achter mijn laptop... Staat er bij de bijgewerkte berichten dat ik een nieuw bericht heb gemaakt... Ja, dat heb ik ook, maar dat staat er dus niet op en is ook niet terug te vinden. Ik snap er helemaal niks meer van. En dus ga ik nu in de herkansing.

Gisteren na het "bijkomen" zijn we de oma's een gelukkig nieuwjaar gaan wensen. Meteen de nodige broers en zussen gezien en dat heeft toch ook altijd wel wat. Bij oma G. heb ik (trots als ik ben op mijn borduurprestaties) "de ark van Noach"laten zien. En dus ben ik nu een hele grote doos met allerlei borduurzijde rijker. Dat had mams namelijk nog staan en zij gebruikt het niet meer. Daar zit nog wel een aantal uurtjes werk in om dat helemaal uitgezocht te krijgen, maar dat heb ik er graag voor over. En vanaf het balkon bij mams heb ik ook nog even een foto gemaakt van de grootste kerstboom ter wereld. Die neemt bij ons een byzonder plekje in, want paps heeft altijd het onderhoud van de bekabeling van de televisietorens in Nederland gedaan (al jaaaaaaaaaaaaaren geleden hoor). Het is dus ook niet: de zender van Lopik, maar: de toren van opa!

Nieuwjaarswensen bij de oma's

Na het "even bijkomen" op nieuwjaarsdag zijn we even langs gegaan bij onze moeders. Beiden vonden het natuurlijke hartstikke gezellig en we hebben meteen een groot deel van de broers en zussen links en rechts gezien... Bij oma G. heb ik even mijn nieuwe quiltlapjes laten zien en het borduurwerk waar ik mee bezig ben om de ark van Noach te maken. Dat resulteerde in een grote doos met allerhande borduurzijde mee naar huis. Dat kwam nog bij tante en een vriendin van oma en tante vandaan... Dat wordt nog even een klus om dat min of meer te organiseren, maar daarover later meer. Ik ben er heel blij mee! En een aantal lezers van mijn blog is net zo gek op de grootste kerstboom ter wereld als ik, maar daar hebben we een reden voor; jaaaaaaaaren geleden werkte mijn vader in de televisietorens. Hij deed het onderhoud van de bekabeling van die hoge monsters, zodat Nederland televisie kon kijken. Dat we daar trots op waren (en zijn) zullen we niet onder stoelen of banken steken. En mede daarom is dit al jaaaaaaaren: "de toren van opa". Dat u het even weet. En dus moest ie gisteravond even vanaf het balkon van oma op de foto.

Oud en nieuw

Hebben jullie ook allemaal een gezellige jaarwisseling gehad? Ik mag hopen van wel! Het was hier redelijk rustig en tegen twaalven werd Kayleigh uit bed gehaald om vuurwerk te kijken. Moet je wel eerst zien dat je haar wakker krijgt zeg.... Maar toen we "Bumba" zeiden ging het slaperige koppie meteen omhoog. (Ze is echt helemaal geschuffeld van Bumba namelijk.) En wat heeft ze genoten! En wij dus weer van haar! Dat ze vanmorgen niet te pruimen was nemen we maar voor lief; veel slapen vandaag en dan is ze morgen weer gewoon gezellig!