Vanmorgen was Kayleigh hier een extra ochtendje, maar veel heb ik niet gezien van haar. Ze was nog geen tien minuten binnen en begon al hevig te zwaaien. Daarna begon ze te zeuren en te huilen en toen ik vroeg of ze dan maar weer naar bedje moest keek ze naar de deur... Dat was dus wel duidelijk. Het moppie was blij dat ze lag en ruim twee uur later heb ik haar er pas weer uitgehaald. Na een fruithap, wat drinken en een klein poosje spelen ging ze zelf naar de deur en begon te zwaaien... Ik had eerst nog zoiets van: ja hoor, het zal wel. Je bent nauwelijks een uur wakker. En toch wilde ze weer graag naar bed. Maar weer lekker naar boven gebracht dus en weer heeft ze heerlijk geslapen. (Anderhalf uur maar deze reis...) Hopenlijk was ze nu goed uitgerust om mee te gaan naar het afscheidsfeestje van opa Gerrie die met de VUT ging. En morgen gaan we in de herkansing; kijken hoeveel ze dan wakker is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten