Het gaat allemaal gewoon zijn gangetje en veel nieuws heb ik niet te vertellen. Alhoewel... Sander heeft gesolliciteerd en is aangenomen in Nijmegen!!! Noem dat maar geen nieuws zeg. Gefeliciteerd man! Nou nog een dak boven je hoofd en we zijn helemaal gelukkig.
Van de week is Renske hier even geweest met haar new born son Niek. Wat een manneke zeg. Meteen helemaal verliefd natuurlijk. Even voorstellen:
En Linda was van de week ook nog even jarig. Maar ja, ik loop wel eens achter hxe8...
Al eerder schreef ik dat de heren in Ierland zijn geweest en de fototoestellen niet "gelijk" hadden gezet. Ik ben daar nu al weer dagen mee bezig om het een beetje op volgorde te krijgen, maar ik word er helemaal gestoord van. Als ik een kwartiertje bezig ben ben ik zo kippig als het maar zijn kan. Maar er komt schot in! (De aanhouder wint!)
En dan niet te vergeten: Kayleigh is afgelopen dinsdag 1 jaar geworden! Wat is ze lekker verwend (en zo hoort dat ook, nietwaar?) Het was gezellig druk en iedereen genoot van haar. Aanvankelijk moest men maar zelf het kadootje uitpakken, maar later had ze in de smiezen hoe dat werkte. En als het dan was uitgepakt begon ze zelf alvast in haar handjes te klappen (tot hilariteit van de grote mensen die ijverig meededen natuurlijk).
Vanmorgen was Kayleigh hier een extra ochtendje, maar veel heb ik niet gezien van haar. Ze was nog geen tien minuten binnen en begon al hevig te zwaaien. Daarna begon ze te zeuren en te huilen en toen ik vroeg of ze dan maar weer naar bedje moest keek ze naar de deur... Dat was dus wel duidelijk. Het moppie was blij dat ze lag en ruim twee uur later heb ik haar er pas weer uitgehaald. Na een fruithap, wat drinken en een klein poosje spelen ging ze zelf naar de deur en begon te zwaaien... Ik had eerst nog zoiets van: ja hoor, het zal wel. Je bent nauwelijks een uur wakker. En toch wilde ze weer graag naar bed. Maar weer lekker naar boven gebracht dus en weer heeft ze heerlijk geslapen. (Anderhalf uur maar deze reis...) Hopenlijk was ze nu goed uitgerust om mee te gaan naar het afscheidsfeestje van opa Gerrie die met de VUT ging. En morgen gaan we in de herkansing; kijken hoeveel ze dan wakker is.
En soms ben ik gewoon pissig; wie laat er nou zijn kat onverzorgd achter als ie op vakantie gaat? Ik ben de hele buurt rondgeweest om te vragen of iemand voor dat beestje zorgt, maar nee hoor... Dus hebben we (ik hoop voorlopig) een loge. Onze dames zijn echte hollandse tuttebellen die een gedoogbeleid voeren...
Zelf dingetjes fotograferen en "uitknippen" om ze vervolgens te kunnen gebruiken in de lay-outs had ik al wel eens gedaan, maar nog nooit zo veel als de afgelopen dagen. Het is best wel inspannend werk, maar het is wel heel erg leuk om ze terug te zien in een scrap. De scrap van buiten bevat dan ook wat dingetjes die we ook echt buiten hebben staan en de scrap van binnen is gemaakt van alleen maar spulletjes die ook daadwerkelijk bij ons in huis staan. (Let op: behalve de "Engelse "beer zijn alle beertjes ook nog eens zelfgemaakt, evenals de muizen.)
Wat is het toch een heerlijk kind, onze kleindochter Kayleigh. Ze begint honderduit te babbelen (alleen werkt teletekst niet zo goed) en loopt aan alle kanten langs de tafel. Een erg expressief snoetje heeft ze en ze kan zich heerlijk zelf vermaken. Zo ook vandaag; tussen de enorme tukkies door speelt ze, babbelt ze en deelt ze alles wat met eten en drinken te maken heeft. Ik heb dus weer een heerlijke dag gehad met haar.
Tegenwoordig maak ik het huis op donderdag schoon, zodat het ook echt schoon is als Kayleigh hier vrijdags komt. Zij kruipt als een debiel appeltje over de grond en het kan toch niet de bedoeling zijn dat haar mama dan telkens kleertjes mee terugkrijgt waar je een maaltijdsoep van kunt koken. Steriel hoeft nou ook weer niet, maar als de kattenharen weg zijn en de vloer is gedweild is dat toch prettiger. (Ook voor mijn gemoedsrust.) En dus heb ik gisteren het huis weer gedaan en daarna lekker zitten uitpuffen met een goed boek.
Vanmorgen stond ik net met mijn handen in de tomaten om ze te pellen toen de deurbel ging. Doe ik open, staat daar Sonja met haar moeder. Zij zijn Jehova's getuigen en waren bezig om folders uit te delen. Het was tegen half elf, dus ik vraag: "Koffie dames?" "Nou" was het antwoord "lekker. Maar is het dan goed dat ik er nog een paar meeneem en dat we dan over een klein half uurtje terugkomen?" Ik vond het natuurlijk helemaal prima. Alleen had ik niet begrepen dat ze met "een paar meer" waren. Enfin, tegen elven hadden we dus een soort van feestje in de achtertuin. Ik had voor de koffie gezorgd en Sonja voor warme appelflappen. Inclusief het kleine grut waren we met zijn zeventienen. En dat op een gewone woensdagmorgen. Keigezellig!
Vandaag moest oma G. een echo laten maken van haar hart. Natuurlijk ga ik dan even mee. En natuurlijk heb ik dan mijn fototoestel bij me. En natuurlijk heb ik eerst gevraagd of ik wel foto's mocht maken. En dat mocht. (Dit verzoek hadden ze daar nog nooit gehad en na afloop ging het ook meten de hele afdeling over...) Maar ik heb wel hele gave plaatjes gemaakt. Geen idee hoe ik dat allemaal moet interpreteren, maar daar hebben ze andere mensen voor. En nu maar hopen dat er niks geks uit komt.
Toen we bij Sabine en Edwin weggingen en naar de auto liepen zagen we plotseling een moeder met zeven jonkies de straat oversteken. En het klinkt misschien raar, maar eigenlijk verwacht je dat niet meer half juli. (Waarom eigenlijk niet???) Ik was dus te laat om de echt goede foto te nemen, maar de plaatjes die ik wel heb mogen er zijn.
Exe9n keer per jaar wordt er in Culemborg, waar xe9xe9n van onze dochters woont, een gezellige jaarmarkt gehouden. Zo ook het afgelopen weekend. En gisteren zijn we daar eens een kijkje gaan nemen. Aanvankelijk liet het weer het nogal afweten, maar naar mate de dag vorderde werd het steeds beter. Het was er erg gezellig; leuke kraampjes, hier en daar muziek, oude meuk (maar wel leuk om tussen te neuzen) en gezellig veel mensen.
Het blijft fascinerend om te zien hoe bloemen veranderen. En dan ineens zie je soms dingen die je je hele leven nog niet zijn opgevallen. Zoals bij deze hortensia's; het is net of er kraaltjes in het hartje van elk bloemetje verwerkt zijn. Of dat het eerst kraaltjes zijn die later bloemetjes worden.....
10 juli wwerd onze jongste telg alweer 25 jaar; en het was net zulk rotweer als toen hij geboren werd. We hebben het niet groots gevierd, dat doet hij volgende week met vrienden. En omdat zijn verjaardag op vrijdag viel, was Kayleigh natuurlijk ook van de partij. Meestal (bijna altijd dus) zet Kayleigh het op een brullen als ze Sander ziet. Best wel vervelend, want hij heeft haar nog nooit iets misdaan en zou haar het liefst de hele dag knuffelen. Maar gisteren besloot ons dametje kennelijk dat het zo niet langer kon; toen Sander binnenkwam keek ze even, gaf hem een big smile en vervolgens hebben ze samen heerlijk gespeeld. Zelfs haar broodje kroket wilde ze wel met hem delen!
Gisteravond weer met zijn viertjes naar onze stamkroeg. Daar was uitbater Teus jarig en wij verrasten hem met een makreel met een hoedje op... wat hebben we weer een lol gehad! En omdat de heren van het koor een pannenkoekenfestijn hadden mochten ook wij ervan meegenieten. We hebben het dus weer enorm naar ons zin gehad; doet u ons maar meer van dit soort avondjes...
Gaan ze boodschappen doen zonder tas bij zich. Nemen ze een bananendoos mee. En als ie leeg is..... is het een heerlijke plek om in te pitten. Alleen bij het wakker worden nemen ze dan meteen een foto van je. Dat vond ik dan iets minder geslaagd. Maar het vrouwtje vond het geweldig. Rare jongens die mensen.
Eens in de zoveel tijd ga ik een dagje naar Cecilia en afgelopen maandag heb ik dat ook gedaan. Toevallig(???) was haar moeder de week ervoor jarig geweest en kwamen Femia en Bert ook. Het was dan ook keigezellig op het verjaardagfeestje van moeder Hilda. We hebben lekker bijgekletst en veel gelachen!
Na de soep en de broodjes (heerlijk voor idereen erop gedaan wat iemand erg lekker vindt!) gingen Femia en Bert weer terug naar Andijk en een half uurtje later zijn Cecilia en ik op de tram gestapt om naar Scheveningen te gaan. Daar hebben we natuurlijk een rondje gelopen; over de boulevard heen en over het strand terug. Na afloop nog heerlijk zitten eten in HET visrestaurant en toen was het toch weer de hoogste tijd om terug te gaan naar Tiel.
Zou ik vorige week foto's maken bij de rijles van Lotte; zat het geheugenkaartje niet in mijn toestel maar in de laptop... Beetje boel balen dus. Maar vandaag kreeg ik nog xe9xe9n kans, want het was de laatste les voor de vakantie. Dus alles goed nagekeken voor ik wegging en op de manege lekker gefotografeerd. Ware het niet dat ze een buitenrit gingen maken en ik me dus helemaal suf heb gelopen het eerste stuk. Na de tweede keer in draf heb ik het voor gezien gehouden en ben dwars door het maxefsveld teruggelopen. Was ik tenminste weer op tijd terug om foto's te maken dat ze door het weiland terug kwamen. Maar de missie is geslaagd!
Zo, weer eens een paar lootjes (Lay-outs) gemaakt. Mijn nieuwe fototoestel wordt akelig uitgeprobeerd, maar dat is ook de bedoeling want ik moet nog een hoop leren... (Jemig wat heeft dat ding veel mogelijkheden zeg!) Maar hier zijn ze weer: beestjes in de tuin en natuurlijk een dag met Kayleigh.
Wat boffen we toch met het weer van deze week (als je er houdt natuurlijk). Ik ben dus heel veel in de tuin te vinden, maar ik gedraag me als een mediterraanse; 's morgens vroeg de planten water geven, daarna het huis een beetje bijruimen en vervolgens uit de zon in de wind een boek lezen. Daar was ik al heel lang niet aan toegekomen, maar met dit weer lukt het uit de kunst. Betekent natuurljk wel dat ik niet zoveel achter de laptop zit en voor de zoveelste keer achterloop met het bijhouden van mijn weblog. Maar hier zijn er weer een paar...
